Άγια νύχτα!

Επέστρεψα στην Πράγα και φυσικά είμαι άρρωστη! Τι το' θελα το ταξίδι Χριστουγεννιάτικα!! Βέβαια δεν έχω παράπονο, πέρασα πολύ όμορφα αν και για άλλη μια φορά το ταξίδι μας είχε και τα ευτράπελά του. Μετά την τελευταία φορά που γυρνώντας από τη Βουδαπέστη μας πέταξαν από το τρένο στην ερημιά και χωρίς λεφτά στις τσέπες μας αποφασίσαμε να είμαστε πιο προσεκτικές και να κοιτάμε καλύτερα τον αριθμό του τρένου μας και τον σταθμό αναχώρησης. Έτσι, τη μέρα που φεύγαμε από Βιέννη για Μόναχο, είμαστε στο σταθμό 3 ώρες νωρίτερα, βρήκαμε τη σωστή αποβάθρα και περιμέναμε..αρχικά μας παραξένεψε που δεν υπήρχε κανείς άλλος τριγύρω αλλά δεν δώσαμε και πολύ σημασία, όταν όμως η ώρα πέρασε και το τρένο δεν εμφανίστηκε αρχίσαμε να ανησυχούμε. Τρέχαμε πανικόβλητες στο σταθμό μήπως καταλάβουμε τι γίνεται αλλά δεν υπήρχε ούτε σταθμάρχης ούτε information desk ανοιχτό. Έτσι πήραμε ταξί για να πάμε στον κεντρικό σταθμό των τρένων. Ο ταξιτζής πήρε αμέσως τηλέφωνο και έμαθε τι είχε συμβεί..απεργούσαν οι υπάλληλοι και το τρένο μας έφυγε από άλλο σταθμό..το επόμενο θα περνούσε σε 6 ώρες. Ο άνθρωπος μας έδωσε όλα τα τηλέφωνα που θα χρειαζόμασταν, μας έδειξε που είναι ο σταθμός και μας πήγε σε ένα hostel όπου διανυκτερεύσαμε δωρεάν. Μάλιστα μας πήρε και λιγότερα χρήματα από αυτά που έγραψε το ταξίμετρο. Άγιος άνθρωπος! Ευτυχώς όλα πήγαν καλά αλλά αν δεν υπήρχε ο ταξιτζής δεν ξέρω τι θα κάναμε. Τελικά υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που βοηθάνε χωρίς να έχουν προσωπικό όφελος. Μετά από αυτήν την άγια νύχτα άρχισα πάλι να πιστεύω στους ανθρώπους...και επιπλέον αποφάσισα να μην ξαναταξιδέψω ποτέ με τρένο..