Άγια νύχτα!

Επέστρεψα στην Πράγα και φυσικά είμαι άρρωστη! Τι το' θελα το ταξίδι Χριστουγεννιάτικα!! Βέβαια δεν έχω παράπονο, πέρασα πολύ όμορφα αν και για άλλη μια φορά το ταξίδι μας είχε και τα ευτράπελά του. Μετά την τελευταία φορά που γυρνώντας από τη Βουδαπέστη μας πέταξαν από το τρένο στην ερημιά και χωρίς λεφτά στις τσέπες μας αποφασίσαμε να είμαστε πιο προσεκτικές και να κοιτάμε καλύτερα τον αριθμό του τρένου μας και τον σταθμό αναχώρησης. Έτσι, τη μέρα που φεύγαμε από Βιέννη για Μόναχο, είμαστε στο σταθμό 3 ώρες νωρίτερα, βρήκαμε τη σωστή αποβάθρα και περιμέναμε..αρχικά μας παραξένεψε που δεν υπήρχε κανείς άλλος τριγύρω αλλά δεν δώσαμε και πολύ σημασία, όταν όμως η ώρα πέρασε και το τρένο δεν εμφανίστηκε αρχίσαμε να ανησυχούμε. Τρέχαμε πανικόβλητες στο σταθμό μήπως καταλάβουμε τι γίνεται αλλά δεν υπήρχε ούτε σταθμάρχης ούτε information desk ανοιχτό. Έτσι πήραμε ταξί για να πάμε στον κεντρικό σταθμό των τρένων. Ο ταξιτζής πήρε αμέσως τηλέφωνο και έμαθε τι είχε συμβεί..απεργούσαν οι υπάλληλοι και το τρένο μας έφυγε από άλλο σταθμό..το επόμενο θα περνούσε σε 6 ώρες. Ο άνθρωπος μας έδωσε όλα τα τηλέφωνα που θα χρειαζόμασταν, μας έδειξε που είναι ο σταθμός και μας πήγε σε ένα hostel όπου διανυκτερεύσαμε δωρεάν. Μάλιστα μας πήρε και λιγότερα χρήματα από αυτά που έγραψε το ταξίμετρο. Άγιος άνθρωπος! Ευτυχώς όλα πήγαν καλά αλλά αν δεν υπήρχε ο ταξιτζής δεν ξέρω τι θα κάναμε. Τελικά υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που βοηθάνε χωρίς να έχουν προσωπικό όφελος. Μετά από αυτήν την άγια νύχτα άρχισα πάλι να πιστεύω στους ανθρώπους...και επιπλέον αποφάσισα να μην ξαναταξιδέψω ποτέ με τρένο..

Καλές γιορτές!

Δεν ήθελα να βάλω κάποια εικόνα σαν αυτές που κυκλοφορούν στο internet και εύχονται "ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ" με το δέντρο της Αθήνας να φλέγεται. Προσπαθώ να είμαι πιο αισιόδοξη και ήδη τις τελευταίες μέρες δεν παρακολουθώ καθόλου ειδήσεις. Αποφάσισα να περάσω όσο καλά μπορώ αυτές τις μέρες και όσο γίνεται να μην σκέφτομαι. Εύχομαι από τώρα καλές γιορτές σε όλους γιατί φεύγω αύριο το πρωί. Θα περάσω τα Χριστούγεννα στην Αυστρία και τη Γερμανία και ελπίζω τα hostel να μην έχουν internet. Εύχομαι να περάσετε όλοι τέλεια! Τα λέμε σε 10 μερούλες...

Επαναστάτες χωρίς αποτέλεσμα!

Επέστρεψα στην Πράγα μετά από μια εβδομάδα τρόμου στην Ελλάδα..Ευτυχώς ή δυστυχώς ήμουν στην Κρήτη, όπου έγιναν κάποια επεισόδια, αλλά δεν έζησα από κοντά την τραγική κατάσταση που επικράτησε στην Αθήνα. Βέβαια χάρη στους γονείς μου, στους φίλους μου απ' την Αθήνα και φυσικά χάρη στα blog που περιέγραφαν λεπτομερώς τα γεγονότα, ήταν σαν να ήμουν εκεί. Μόλις μπήκα στο Πανεπιστήμιο διάφοροι συμφοιτητές μου από Ισπανία, Τουρκία, Γερμανία, κτλ, άρχισαν να με ρωτάνε τι γίνεται στην Ελλάδα. Συνειδητοποίησα ότι το θέμα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και ομολογώ ότι ντράπηκα για την εικόνα της χώρας μου στο εξωτερικό. Παρόλα αυτά άρχισα να τους εξηγώ τι συνέβη και για ποιο λόγο μια ολόκληρη εβδομάδα η Ελλάδα καιγόταν. Κανείς δεν κατάλαβε...μας θεώρησαν υπερβολικούς και επαναστάτες χωρίς αιτία! Ίσως έχουν άλλη κουλτούρα και έχουν μάθει να ζουν σε ένα ειρηνικό περιβάλλον, ίσως έχουν τα ίδια προβλήματα με εμάς αλλά είναι τόσο θύματα που δεν ξεσηκώνονται, ίσως και να έχουν δίκιο όταν μας αποκαλούν "greek bullys". Εγώ δεν ξέρω πλέον τι να τους απαντήσω, βλέποντας μια Αθήνα κατεστραμένη και ξέροντας ότι δεν άλλαξε τίποτα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι τον άλλο μήνα όλα αυτά θα έχουν ξεχαστεί και μπορεί να μην κάναμε μια επανάσταση χωρίς αιτία όπως λένε, αλλά σίγουρα κάναμε μια επανάσταση χωρίς αποτέλεσμα...

Αίσχος!!!

Ίσως δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να μιλήσω γι' αυτό το θέμα αλλά νιώθω την ανάγκη να εκφράσω τα συλληπητήρια μου για τον άδικο χαμό του 16χρονου Αλέξανδρου-Ανδρέα. Υποτίθεται ότι η αστυνομία υπάρχει για να προστατεύει τον πολίτη..όχι για να τον σκοτώνει! Ελπίζω να αποδοθεί δικαιοσύνη αν και τώρα πια δεν έχει σημασία..ό,τι ήταν να γίνει έγινε! Όσο για τα επισόδεια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη έχω την αίσθηση ότι είναι λίγο ακραία..θα μπορούσαμε να βρούμε ένα πιο ήπιο τρόπο για να διαμαρτυρηθούμε και να εκφράσουμε την αγανάκτησή μας. Μακάρι όλες αυτές οι καταστροφές να έχουν τουλάχιστον αποτέλεσμα.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

Μπήκε ο Νοέμβρης και μπήκαμε στην τελική ευθεία για το 2009..δεν μπορώ να καταλάβω πόσο γρήγορα πέρασε αυτή η χρονιά! Σαν χθες μου φαίνεται που γιόρταζα την αλλαγή του χρούνου με τους φίλους μου στην Αθήνα. Μετά πήγα Παρίσι, μετά έκανα το γύρο της Κρήτης, μετά πήγα Πράγα, μετά Αμστερνταμ, μετά Βουδαπέστη, μετά Μπρατισλάβα...πόσα πολλά ταξίδια!! Το νόημα της ζωής...ταξίδια, καλή παρέα και πολύ πολύ κέφι!!! Θα μου λείψει το 2008..ήταν υπέροχη χρονιά! Ελπίζω το νέο έτος να είναι γεμάτο με νέες εμπειρίες και νέους προορισμούς...
Α...και για να μην το ξεχάσω, ψάχνω ένα καλό μέρος για να κάνω Χριστούγεννα αλλά δεν μπορώ να καταλήξω κάπου. Αν έχετε καμιά ιδέα...

Βοήθεια!!!

Πριν από περίπου 5 ώρες μια σαδίστρια φίλη μου, μου είπε ένα γρίφο και δεν σκοπεύει να μου πει την απάντηση αν δεν την βρω μόνη μου..αν μπορεί κάποιος να τον λύσει ας βοηθήσει please γιατί θα σκάσω!!
Ο ΓΡΙΦΟΣ: Είναι ένας τύπος με ένα αμάξι και πάει απ'τη μια μεριά της Κρήτης στην άλλη, όλος ο δρόμος είναι ευθεία και ξαφνικά βρίσκει μια διχάλα. Εκεί είναι δύο άντρες, ο ένας λέει συνέχεια αλήθεια και ο άλλος συνέχεια ψέμματα. Έχει δικαίωμα να τους κάνει μόνο μια ερώτηση για να βρει από ποια μεριά θα πάει. Ποια είναι αυτή η ερώτηση; Ε;;;
Αν το ξέρετε...απαντήστε. Θα με σώσετε!!!

Αγάπα με αν τολμάς!

Άσπρισε ο τόπος...

Το κουδούνι χτυπούσε ασταμάτητα και με το ζόρι σηκώθηκα απ'το κρεβάτι να ανοίξω..
Η Ηρώ μπήκε μέσα φουριόζα και μ'ένα τεράστιο χαμόγελο!
-Κοίτα γρήγορα έξω απ'το παράθυρό σου!!
Επιτέλους χιόνι!!!
Συνήθως το χιόνι με μελαγχολεί αλλά αυτή τη φορά με κάνει να νιώθω διαφορετικά. Δεν ξέρω είναι περίεργο το συναίσθημα. Απ'τη μια με στεναχωρεί χωρίς λόγο κι απ'την άλλη χαίρομαι βλέποντας όλη την πόλη χιονισμένη και στολισμένη χριστουγεννιάτικα. Όλος ο κόσμος έχει μπει στο πνεύμα των Χριστουγέννων παρόλο που έχουμε ακόμα ένα μήνα ως τότε. Δεν ξέρω γιατί αλλά όλο αυτό το σκηνικό με κάνει να τα βλέπω όλα αλλιώς..Απ'το πρωί που κοίταξα έξω απ'το παράθυρό μου νιώθω πολύ αισιόδοξη. Δεν ξέρω αλλά νομίζω ότι σύντομα θα έρθει και για μένα μια πραγματικά άσπρη μέρα...

Όχι άλλο κάρβουνο...

Έχω κάνει πολλές δουλειές και σε όλες είχα τεράστιο πρόβλημα με τα αφεντικά μου..γι'αυτό τώρα είμαι άνεργη! Βρήκα αυτό το κείμενο που είναι πραγματικά λες και το γράψανε για τους πρώην εργοδότες μου και το αφιερώνω σε όλους εμάς που σιχαθήκαμε να είμαστε υπάλληλοι και που μια μέρα θα έχουμε τη δική μας επιχείρηση...

ΣΕ ΤΙ ∆ΙΑΦΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ

Όταν σου παίρνει πολύ ώρα, είσαι αργός.

Όταν παίρνει πολλή ώρα στο αφεντικό σου, είναι προσεχτικός.

Όταν δεν κάνεις κάτι, είσαι τεµπέλης.

Όταν δεν κάνει κάτι, είναι απασχοληµένος.

Όταν κάνεις λάθος, είσαι ηλίθιος.

Όταν κάνει λάθος, είναι άνθρωπος.

Όταν το κάνεις όπως θες εσύ, δεν κάνεις ό,τι σου είπαν.

Όταν το κάνει το αφεντικό σου, είναι δηµιουργικός.

Όταν το κάνεις µόνος σου, δεν είσαι συνεργάσιµος.

Όταν το κάνει το αφεντικό σου, παίρνει πρωτοβουλία.

Όταν παίρνεις θέση, είσαι ξεροκέφαλος.

Όταν παίρνει θέση, είναι αποφασιστικός.

Όταν παραβιάζεις έναν κανόνα, είσαι εγωκεντρικός.

Όταν το αφεντικό σου ξεχνά µερικούς κανόνες, είναι πρωτοπόρος.

Όταν βοηθάς ένα συνάδελφο, "παρατάς τη δουλειά".

Όταν το κάνει το αφεντικό σου, "παίζει οµαδικά".

Όταν κάποιος άλλος κάνει τη δουλειά σου, βυσµατώνεις κόσµο.

Όταν κάποιος άλλος κάνει τη δουλειά του, κατανέµει ευθύνες.

Όταν είσαι εκτός γραφείου, "περιφέρεσαι ασκόπως" ή "κοπροσκυλιάζεις".

Όταν το κάνει το αφεντικό σου, "είναι σε δουλειά" ή "έχει µίτινγκ".

Όταν τηλεφωνείς και λες ότι είσαι άρρωστος. έκανες το Σαββατοκύριακο τριήµερο.

Όταν το κάνει το αφεντικό σου, πρέπει να είναι πολύ άρρωστος.

Όταν ζητάς να φύγεις νωρίτερα, έχεις ραντεβού µε τη γκόµενα.

Όταν το αφεντικό σου φεύγει νωρίτερα, έχει πάθει υπερκόπωση.

Όταν παίρνεις αύξηση, είσαι τυχερός ή έγλυψες πισινούς.

Όταν παίρνει εκείνος, πραγµατικά την άξιζε.

Όταν κάνεις καλή δουλειά, σου χτυπούν την πλάτη.

Όταν το αφεντικό σου κάνει καλή δουλειά, το µπόνους χτυπάει ταβάνι.

Όταν δεν κάνεις κάτι, όλα πρέπει να στα λένε;;;

Όταν δεν κάνει το αφεντικό σου, ε όλα αυτός θα τα κάνει εκεί µέσα;;

Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ???

Κάποιες στιγμές σκέφτεσαι όλα όσα ήθελες να κάνεις και δεν έκανες ποτέ..είμαι μόνο 23 κι όμως νιώθω ότι ο χρόνος τελειώνει. Του χρόνου θα δουλεύω σε κάποια εταιρία και όλα αυτά που φανταζόμουν ότι θα έκανα στη ζωή μου θα εξαφανιστούν έτσι απλά...κι εγώ το μόνο που θα κάνω τότε θα είναι να σκέφτομαι, να ονειρεύμαι, ότι κάνω και τώρα δηλαδή. Σε μια γκρι πολυθρόνα στη μικρή εστία του Πανεπιστημίου, μ'ένα φλυντζάνι καφέ κι ένα τσιγάρο σαν μεγάλη κιμωλία (όπως λέει και το τραγούδι), βλέπω μπροστά μου τις εικόνες μιας ζωής που δεν έζησα, μιας ζωής που πάντα ονειρευόμουν αλλά ποτέ δεν θα ζήσω...πολύ απλά γιατί επαναπαύτηκα σε μια ζωή που έφτιαξαν οι άλλοι για μένα!

Σαν τα καράβια μου φαίνονται τη νύχτα τα νησιά

σταματημένα μες στη μέση του πελάγους

Έχει η ανάσα τους μια γεύση, μια γεύση απ' τα παλιά

που αναστήθηκαν με κόλπα κάποιου μάγου.

Εσύ δεν ήσουνα που μίλαγες για ιπτάμενες στιγμές

εσύ δεν ήσουνα που έκλαιγες για αγάπη

Εσύ δεν έλεγες οι άνθρωποι δεν θέλουν διαταγές

από ανθρώπους μηχανές στο ρόλο του προστάτη.

Με ένα τσιγάρο σαν μεγάλη κιμωλία

μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία.

Εσύ δεν μ' έμαθες να αφήνω να μακραίνουν τα μαλλιά

στα παλιατζίδικα τα ρούχα σου ζητούσες

γιατί η αξία που μέσα μας φωλιάζει πιο βαθιά

είναι η ελεύθερη ζωή που ήθελες να ζούσες

Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; απάντησέ μου

μέσα στη γυάλα τελειώνει το νερό

Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; απάντησέ μου

ή παραμένει πάντα μαύρος ο βυθός;

Με ένα τσιγάρο σαν μεγάλη κιμωλία

μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία.

Αφιερωμένο σε όσους ονειρεύονται μια άλλη ζωή αλλά συμβιβάζονται...

Παρατηρώντας τους ανθρώπους...

Εχθές το βράδυ ήμουν σε μια ελληνική βραδυά στην Πράγα..το πιο ελληνικό τραγούδι που ακούστηκε ήταν το "secret combination" της Καλομοίρας, ενώ ο dj κάθε 2 τραγούδια φρόντιζε να μας θυμίζει ότι ζει ακόμα η Κοκκίνου. Φυσικά πληρώσαμε και είσοδο για να ακούσουμε αυτήν την άθλια μουσική και μάλιστα χωρίς ποτό ή απόδειξη. Οι Έλληνες όπου κι αν βρίσκονται δεν κόβουν τις κακιές συνήθειές τους... Έκατσα στο bar πίνοντας ένα ποτό μικρότερο κι από σφηνάκι και παρατηρούσα τον κόσμο γύρω μου. Κοπέλες ντυμένες σαν να πήγαιναν στη δεξίωση του πρέσβη, έπιναν σαμπάνια λες και ήτανε Πρωτοχρονιά ή party αποφοίτησης. Τα αγόρια γυρνούσαν γύρω γύρω στο μαγαζί, μιλούσαν σε όλους και σε μένα, έμπαιναν μες στο bar και στην κονσόλα του dj ή έπαιρναν το μικρόφωνο και έλεγαν ένα χαζό αστείο μόνο και μόνο για να τους προσέξει ο κόσμος, μόνο και μόνο για να αποδείξουν στους άλλους ότι είναι διάσημοι ενώ καλά καλά ούτε οι ίδιοι δεν το πιστεύουν. Άρχισα να σκέφτομαι πόσο διαφορετική είμαι από τους άλλους 23χρονους, άρχισα να νιώθω άσχημα που δεν φορούσα την τουαλέτα μου και που δεν είχα φροντίσει να πάω κομμωτήριο! Ξαφνικά όλοι γύρω μου είχαν γίνει ζευγάρια! Για μια στιγμή ζήλεψα..μετά σκέφτηκα ότι σε λίγο καιρό θα είμαι πάλι στην Ελλάδα με το αγόρι μου ενώ όλοι αυτοί σήμερα ούτε καν θα θυμούνται με ποιον ήταν το περασμένο βράδυ..χαμογέλασα! Εκείνη τη στιγμή μια αγενέστατη Τσέχα barwoman μου πήρε το ποτό για να χορέψουν κάτι μεθυσμένοι από πάνω μου. Αποφάσισα να φύγω..φόρεσα τα ακουστηκά του mp3 μου και άκουσα τη δικιά μου μουσική, χωρίς ενοχλητικές barwomen και μεθυσμένους χορευτές. Σε όλη τη διαδρομή σκεφτόμουν αν έπρεπε να γίνω σαν όλους αυτούς για να περάσω καλά, 2 ώρες αργότερα φτάνοντας στο δωμάτιο μου είχα αποφασίσει...καλύτερα να σε ξέρουν μόνο 10 άνθρωποι που σε νοιάζονται πραγματικά παρά 100 που δεν θυμούνται ούτε το όνομά σου. Ένιωσα ευτυχισμένη ξέροντας ότι ανήκω στην πρώτη κατηγορία. Μακάρι να μπορούσα να το εξηγήσω σε όλους αυτούς που έχουν μια ακαταμάχητη ανάγκη για αναγνώριση.

BUDAPEST

Λίγες μέρες αργότερα έκανα το δεύτερο ταξίδι μου. Βουδαπέστη…παρέα με 10 ερασμίτες, Έλληνες και Τούρκους, άτομα που γνώριζα λίγες μόνο μέρες. Παρόλα αυτά πέρασα πολύ ωραία, κάνοντας πράγματα που δεν έχω ξαναζήσει…Τελικά δεν μπορώ να αποφασίσω αν είναι καλύτερα να κάνεις διακοπές με κολλητούς ή με άγνωστους. Σε ποια από τις 2 περιπτώσεις μπορείς τελικά να είσαι ο εαυτός σου; Ίσως τελικά αυτοί που δεν σου έχουν μεγάλη οικειώτητα σου φέρονται καλύτερα; Παρόλα αυτά μου λείψανε οι φίλοι μου και θα προτιμούσα να είχα πάει μαζί τους! Μπορεί τελικά κατά βάθος να μ’ αρέσει η μετριότητα…Μπορεί τελικά να ξαναπήγαινα στο Άμστερνταμ με τα ίδια άτομα…Μπορεί τελικά να ήμουν πλήρεις με αυτά που είχα και να μην χρειαζόταν να κάνω καινούρια πράγματα…Μπορεί να έχω μετανοιώσει που έφυγα από την Ιεράπετρα…Ποιος ξέρει?

AMSTERDAM

Μαζί μου στην Πράγα ήρθαν 2 φίλοι και το αγόρι μου. Τελικά αυτό ίσως ήταν αρνητικό. Ίσως έχοντας σίγουρη παρέα, δεν μπήκα στον κόπο να γνωρίσω νέο κόσμο που ήταν και ο ένας από τους στόχους μου. Πάντως το ταξίδι μου το έκανα. Πήγαμε στο Άμστερνταμ..δεν μπορώ να πω ότι πέρασα καλά αλλά ούτε κι άσχημα. Μάλλον μέτρια, αλλά ένα από τα πράγματα που δεν αντέχω είναι η μετριότητα. Γυρνώντας στην Πράγα υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι από’ δώ και στο εξής δεν θα αφήνω κανέναν και τίποτα να με κάνει να περνάω μέτρια. Θα περνάω τ έ λ ε ι α ο κόσμος να χαλάσει!!!

ERASMUS

Μια μέρα, πίνοντας freddo στο «ΑΠΕΡΙΤΤΟΝ» (καφετέρια της Ιεράπετρας) και κοιτώντας το λυβικό πέλαγος αποφάσισα να φύγω. Ήθελα να ταξιδέψω, να γνωρίσω κόσμο και να περάσω καλά..και υπήρχε ένας τρόπος για να τα πετύχω όλα..ERASMUS!! Χωρίς να το σκεφτώ πολύ, έκανα αίτηση και ο Σεπτέμβρης του 2008 με βρήκε στο Πανεπιστήμιο της Πράγας. Μια μικρή εστία χωρίς κουζίνα, μια συγκάτοικος, ένα κοινόχρηστο μπάνιο και ένα νέο εξάμηνο αρχίζει..

Ενθουσιασμένη για την καινούρια μου ζωή ή στεναχωρημένη γι’αυτά που άφησα πίσω; Ο χρόνος θα δείξει…Προς το παρόν μπερδεμένη!

Φεύγοντας από το πατρικό σου...

Αύγουστος 2005 και τα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων είχαν ήδη βγει...Εμπορίας και Διαφήμισης(Ιεράπετρα). Ιεράπετρα?? Πού είναι αυτό; Ήθελα να βάλω τα κλάμματα, αλλά η σκέψη και μόνο ότι θα έφευγα μακριά από την Αθήνα με έκανε γρήγορα να το ξεπεράσω. Ο μπαμπάς μου κόντευε να πάθει εγκεφαλικό αλλά εγώ είχα ήδη πακετάρει τα πράγματά μου. Είχα πάρει την απόφαση μου...η Αθήνα, το σπίτι μου, οι φίλοι μου, η σχέση μου, μ' έπνιγαν εδώ και καιρό. Έπρεπε να φύγω...το χρωστούσα στον εαυτό μου.
Και αυτό έκανα!
Τελικά η Ιεράπετρα είναι μια όμορφη πόλη στο Νομό Λασιθίου. Έζησα εκεί 3 χρόνια. Έχω τις καλύτερες αναμνήσεις. Τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν θα μπορούσα να έχω κάνει καλύτερη επιλογή! Έχασα σχεδόν όλους τους φίλους μου στην Αθήνα, έπρεπε να καθαρίζω και να μαγειρεύω, αναγκαζόμουν να κάνω μπάνιο σε μια μικροσκοπική ντουζιέρα(μικρότερη από ντουζιέρα καμπίνας πλοίου), αλλά ποτέ δεν το μετάνοιωσα...δεν θα άλλαζα αυτά τα 3 χρόνια για τίποτα στον κόσμο!

Φιλιά σε όλους στην Ιεράπετρα!
Και αν είστε ακόμα μαθητές, φροντίστε να σπουδάσετε μακρυά από το σπίτι σας..σαν την φοιτητική ζωή δεν υπάρχει τίποτα...πιστέψτε με!