Ταξιδιάρα Ψυχή!

Ταξιδιάρα ψυχή,
κι αν θέλω δίπλα σου είναι δύσκολο να μένω,
Καιρός να δω τη δικιά μου ζωή,
σ' αυτό το ταξίδι δε θα σε περιμένω.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Παρατηρώντας τους ανθρώπους...

Εχθές το βράδυ ήμουν σε μια ελληνική βραδυά στην Πράγα..το πιο ελληνικό τραγούδι που ακούστηκε ήταν το "secret combination" της Καλομοίρας, ενώ ο dj κάθε 2 τραγούδια φρόντιζε να μας θυμίζει ότι ζει ακόμα η Κοκκίνου. Φυσικά πληρώσαμε και είσοδο για να ακούσουμε αυτήν την άθλια μουσική και μάλιστα χωρίς ποτό ή απόδειξη. Οι Έλληνες όπου κι αν βρίσκονται δεν κόβουν τις κακιές συνήθειές τους... Έκατσα στο bar πίνοντας ένα ποτό μικρότερο κι από σφηνάκι και παρατηρούσα τον κόσμο γύρω μου. Κοπέλες ντυμένες σαν να πήγαιναν στη δεξίωση του πρέσβη, έπιναν σαμπάνια λες και ήτανε Πρωτοχρονιά ή party αποφοίτησης. Τα αγόρια γυρνούσαν γύρω γύρω στο μαγαζί, μιλούσαν σε όλους και σε μένα, έμπαιναν μες στο bar και στην κονσόλα του dj ή έπαιρναν το μικρόφωνο και έλεγαν ένα χαζό αστείο μόνο και μόνο για να τους προσέξει ο κόσμος, μόνο και μόνο για να αποδείξουν στους άλλους ότι είναι διάσημοι ενώ καλά καλά ούτε οι ίδιοι δεν το πιστεύουν. Άρχισα να σκέφτομαι πόσο διαφορετική είμαι από τους άλλους 23χρονους, άρχισα να νιώθω άσχημα που δεν φορούσα την τουαλέτα μου και που δεν είχα φροντίσει να πάω κομμωτήριο! Ξαφνικά όλοι γύρω μου είχαν γίνει ζευγάρια! Για μια στιγμή ζήλεψα..μετά σκέφτηκα ότι σε λίγο καιρό θα είμαι πάλι στην Ελλάδα με το αγόρι μου ενώ όλοι αυτοί σήμερα ούτε καν θα θυμούνται με ποιον ήταν το περασμένο βράδυ..χαμογέλασα! Εκείνη τη στιγμή μια αγενέστατη Τσέχα barwoman μου πήρε το ποτό για να χορέψουν κάτι μεθυσμένοι από πάνω μου. Αποφάσισα να φύγω..φόρεσα τα ακουστηκά του mp3 μου και άκουσα τη δικιά μου μουσική, χωρίς ενοχλητικές barwomen και μεθυσμένους χορευτές. Σε όλη τη διαδρομή σκεφτόμουν αν έπρεπε να γίνω σαν όλους αυτούς για να περάσω καλά, 2 ώρες αργότερα φτάνοντας στο δωμάτιο μου είχα αποφασίσει...καλύτερα να σε ξέρουν μόνο 10 άνθρωποι που σε νοιάζονται πραγματικά παρά 100 που δεν θυμούνται ούτε το όνομά σου. Ένιωσα ευτυχισμένη ξέροντας ότι ανήκω στην πρώτη κατηγορία. Μακάρι να μπορούσα να το εξηγήσω σε όλους αυτούς που έχουν μια ακαταμάχητη ανάγκη για αναγνώριση.

1 σχόλιο:

Eleni Dafnidi είπε...

Όντως μία μεγάλη μερίδα ατόμων αρέσκεται στο να υιοθετεί μία εμφάνιση λες και πρόκειται να πάρει το χρίσμα του ιππότη στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ και σε εξόδους όπως αυτήν που ανέφερες αντιμετωπίζει μία απλή ενδυμασία ως ασθένεια ή περιβολή την οποία θα επέτρεπε στον εαυτό του μόνο εάν επρόκειτο να επισκεφθεί τον μανάβη της γειτονιάς για ένα κιλό αχλάδια και πιπεριές. (Συνάντησα τον πρέσβη και φορούσα τζιν και πουλόβερ.) Υποθέτω ότι για ένα τέτοιο ατόπημα θα απαιτούσαν τον ομαδικό λιθοβολισμό μου. Να τους ενημερώσω ότι αυτός φάνηκε να το απολαμβάνει! :)
Σημασία έχει μέσα από τις πράξεις και τον τρόπο ζωής που ακολουθεί καθένας να εκφράζεται ως προσωπικότητα και από την άλλη να μην έχει την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και να τον φέρει στα μέτρα του. Αν όλοι αυτοί για τους οποίους μιλάς νιώθουν ευτυχισμένοι και γεμάτοι, εμένα μου φτάνει και μου περισσεύει. Να σου πω ότι το λάθος δεν ήταν δικό τους που βρίσκονταν εκεί, αλλά δικό σου που αποφάσισες να τους ακολουθήσεις!

Χαίρομαι που με βρήκες και που συμπάσχουμε…

Καλή σου μέρα.

*Το mp3 player δεν θα έπρεπε να θεωρείται το 8 θαύμα του κόσμου; Να 'ξερες πόσο κόσμο έχει γλιτώσει...